Nie ma się co łudzić, postęp architektury od zawsze wpływał na środowisko społeczne. Największe cywilizacje przed tysiącami lat mieli ten dział budownictwa bardzo rozwinięty. Mezopotamia, Egipt czy też europejska Grecja, inspirator późniejszego Imperium Rzymskiego – wszystkie te państwa stawiały architekturę na wysokiej pozycji, głównie jako realny wymiernik potęgi, oraz ogromu władzy naukowej swojego kraju. I co najistotniejsze, udawało im się. Do dziś nie możemy się nadziwić piramidom egipskim, czy też pozostałościom po pięknym Akropolu. Na przestrzeni wieków utworzyło się wiele różnorodnych wpływów myślicielskich ściśle związanych z architekturą. Jednak również działało to w odwrotną stronę. Na to jak projektowano, wpływał stan duchowy, intelektualny i myślicielski ludzi. Była to więc zależność obustronna. W Średniowieczu, gdy na pierwszym miejscu stał Bóg, a ludzie dążyli do skruchy i pokorności, budowano zimne, chłodne, nieprzyjazne dla oka budynki. Kilkaset lat później, gdy nastał Barok – era przepychu – budowano okazałe kościoły i pałace nie żałując zupełnie złota, z jakich tworzono ozdoby. Dziś architektura powoli staje się raczej masowym przemysłem niż sztuką ograniczoną dla nielicznych mądrych. Każdy może zostać architektem, każdy także może zakupić projekt architektoniczny domu za niewielkie pieniądze. Wpływa to bardzo, na to jaka staje się architektura. Nie buduje się już wielkich okazałych budowli, mających na celu zachwycać, a inwestuje się raczej w mniejsze, ale nastawione głównie na funkcjonalność, zachowując jedynie podstawowe wzory estetyczne.