W XX wieku we wszystkich dziedzinach sztuki zaczęto szukać rzeczy nowych, nieznanych i progresywnych. Tak powstawały różne, często szalone projekty, które na długo zostaną na pewno na kartach historii. Podobnie jest z dwoma stylami architektury wymienionymi w tytule. Oba style charakteryzowała nieułożoność i bardzo wyraźna “dziwaczność” budynków. Strukturalizm powstał w Holandii, gdzie Aldo van Eyck i inni jego kilku współpracowników zaczęło eksperymentować z architekturą, tworząc różne niekonwencjonalne projekty. Nurt jaki stworzyli miał na celu bardziej dokładne przystosowanie budynku do potrzeb człowieka. Zaprzeczało to wyraźnie wcześniejszej tezie, gdzie człowiek musiał dostosować się do wnętrza budynku (taka opcja często była w modernizmie). W latach pięćdziesiątych pewne młode małżeństwo architektów, Peter i Alison Smithsonowie postanowili zaprojektować mieszkanie dla siebie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że budynek w którym zamieszkali był zupełnie odmienny od tych, które wcześniej można było spotkać na brytyjskich ulicach. Zadziwiało wszystko, od tego, że znający się na swoim fachu ludzie wykonali coś zupełnie niesprawnego technicznie (nieotynkowane popękane fasady ścian) po to, ze w domu tym rządziła całkowita asymetria i nieporządek. Styl, którzy oni zapoczątkowali nazwano później brutalizmem. Powstała nawet dzielnica, której styl był oparty na takim właśnie stylu budowlanym. Niestety styl ten został bardzo szybko wyparty. Zarówno Brutalizm jak i Strukturalizm to dwa style, które wniosły do architektury wiele zaskoczenia i niekonwencjonalności. Choć oba niestety już są niepopularyzowane, to jednak pozostało kilka bardzo ciekawych projektów z czasów w których powstały.